Hieronder vind je de transcriptie van het interview, voor als je de voorkeur geeft aan lezen.

Wat was voor jou de drijfveer om dit boek te schrijven?

“Begin 2014 zat ik op de bank met mijn man. Ik zat televisie te kijken en hij zat op zijn iPad. Ik dacht: wat zijn we nou aan het doen? Dus ik doe de televisie uit en zeg: ‘Doe die iPad weg.’ Hij zegt: ‘Nee, wacht even. Ik heb hier iets heel interessants. Ik ben gaan kijken naar hoeveel we eigenlijk ontbossen. Moet je eens kijken: er verdwijnen 200.000 bomen per dag meer dan erbij komen.’ Ik heb ondertussen uitgezocht dat dat er nog veel meer zijn, maar ik schrok er wel van. Hij vertelde ook dat de zestien grootste zeecontainerschepen even vervuilend zijn en evenveel zwavel uitstoten als alle auto’s op de wereld bij elkaar. Dat is echt niet normaal! Hij vertelde nog een aantal dingen en liet ook een voorspelling zien van de Club van Rome. Zij stelt dat we in 2030 op een soort breekpunt komen, waarbij er heel veel misgaat. Al dat soort dingen bij elkaar maakten dat mijn beeld van de wereld kantelde. Ik besefte op dat moment: het is veel erger dan ik dacht en onze impact is veel groter dan ik dacht. Er gebeuren allemaal dingen buiten ons zicht die heel ernstig zijn. Ik dacht: dit moeten mensen weten. Dat vond ik heel belangrijk. Daarom ben ik begonnen met ‘Think Big Act Now’. Dat heb ik ter plekke bedacht. Toen ik daarmee ben begonnen, ben ik niet meer gestopt. Ik had toen nog niet het idee om een boek te maken, maar ik ben wel begonnen met onderzoeken. Hoe zit het allemaal? Daarna ben ik een boek gaan maken.”

Wat is voor jou de essentie van schrijven?

“Schrijven is voor mij meer een middel dan een doel om een verhaal te vertellen. Ik had misschien ook een film kunnen maken, kunnen gaan bloggen of andere dingen kunnen doen. Ik heb gekozen voor een boek, omdat dat een afgesloten project is. Ik kan het afronden. De essentie van schrijven voor mij is mijn verhaal zo duidelijk mogelijk kunnen vertellen.”

Wanneer is het boek uitgekomen en hoelang heb je eraan gewerkt?

“Het boek is uitgekomen in mei, eind mei 2016. Ik ben begonnen met schrijven in september 2015, dus ik ben iets van negen maanden bezig geweest. Er is natuurlijk heel veel werk aan voorafgegaan, maar dat ik echt volle bak aan het schrijven was, dat was negen maanden.”

Wat kan het schrijverschap of het schrijven moeilijk maken?

“Wat het schrijven soms moeilijk kan maken, is geen geld hebben. Ik had het geluk dat ik goed had geboerd met mijn studio, zodat ik voldoende middelen had om in ieder geval mezelf voor negen maanden vrij te kunnen maken, maar ik had natuurlijk ook geld nodig om drukwerk voor te financieren en om onderzoek in te kunnen kopen. Dat heb ik opgelost door crowdfunding in te zetten. Het voordeel van crowdfunding is dat het meteen een soort marketing is. Ik had alvast een fanbase van 140 mensen, die enthousiast waren over het boek. Dat heeft me natuurlijk ook geholpen om het verder te verspreiden.”

Een eigen boek uitgeven, hoe heb je dat beleefd? Dat hele proces, het avontuur.

“Ik heb er bewust voor gekozen om het zelf uit te geven. Ik had wel een aantal opties om het via een uitgever te doen, maar ik merkte dat me dat te veel beperkte. Ik vind het zelf uitgeven echt geweldig; ik vind het ontzettend fijn om die flexibiliteit te hebben. Ik ben iemand die graag de touwtjes in eigen handen neemt en ik wil graag zelf bepalen hoe ik dingen doe. Dat vond ik heel prettig aan het zelf uitgeven en ik kon daarmee ook snelheid maken. Uitgevers willen het allemaal perfect hebben en ik vond het veel belangrijker dat het boek er snel zou komen, omdat de impact buiten gewoon verdergaat. Ik vond de boodschap zo belangrijk, dat ik wilde dat het boek er snel kwam.”

Wanneer ben je begonnen aan promotie?

“De promotie begon eigenlijk met het idee van: ik ga hier iets aan doen. Die zondagmiddag thuis op de bank begin 2014, toen ik ‘Think Big Act Now’ bedacht, bedacht ik het als communicatieplatform. In feite ben ik toen al begonnen met communiceren over het onderwerp. Later kwam dus het idee voor het boek, toen ben ik gaan crowdfunden en toen werd het PR-plan, het promotieplan, steeds uitgebreider. Dat ontwikkelt zich met je project. Die vrijheid gun ik mezelf ook, want dat komt het project ten goede.”

Hoe ging de promotie na het crowdfunden, toen het boek er al was?

“Tijdens het schrijven heb ik me heel erg gefocust op het schrijven zelf. Ik heb wel hulp gehad van mensen om me heen die mij hebben gesteund met PR. Naar het einde toe, zo’n zes weken voor de boeklancering, zijn we echt begonnen met een grote campagne. We zijn begonnen bij de grote media die we wilden bereiken, die wilden we een exclusief verhaal aanbieden. Daarna hebben we een grote lijst van een paar honderd media benaderd met een persbericht. Je kunt allerlei dingen doen en wij hebben ook ontzettend veel gedaan. Dat heeft wel geresulteerd in heel mooie aandacht in de Volkskrant, namelijk een paginagroot artikel in ‘economie’. Dat was te gek en heeft ook veel goed gedaan. Dat artikel is nog twee keer opgepikt door Blendle en heeft op die manier nog meer mensen bereikt. Daarna is het helemaal losgegaan. Er zijn echt iets van dertig of veertig blogs over geschreven en artikelen over verschenen. Ik heb er zelf natuurlijk veel aan gedaan, maar er is ook veel gebeurd zonder dat ik daar ook maar iets van afwist. Het neemt een loopje en dat is echt te gek.”

Had je ook echt een PR-strategie?

“Behalve dat ik de geschreven media heb benaderd en radio en televisie, geef ik ook lezingen en workshops. Daarvoor benader ik bedrijven, dus dat is een heel andere manier van PR bedrijven. Je benadert een klein publiek, maar dat is wel heel intensief bezig met het onderwerp. Je merkt dat je daar ambassadeurs van krijgt en die zijn heel waardevol. Je hebt deze ambassadeurs nodig; mensen die jouw verhaal voor jou willen verspreiden. Er zijn een paar mensen die tien boeken of zelfs dertig boeken hebben gekocht om te kunnen verspreiden onder vrienden, bekenden, collega’s, mensen uit hun professionele netwerk… Die gaan ze gewoon mijn boek geven. Dat zijn de beste ‘peers’ die je kunt hebben.”

Wat adviseer je auteurs in spe op het gebied van schrijven en promotie?

“Daar heb ik wel een aantal tips voor. Ik denk dat de belangrijkste tip is dat je heel graag je boek moet willen maken. Het moet je passie zijn, het moet je helemaal gegrepen hebben en je moet er echt vol voor willen gaan. Dat is tip één. Anders houd je het ook niet vol en is het helemaal niet leuk. Het is een enorm project, dus dat moet je echt heel graag willen doen. Pas dan wordt het volgens mij ook goed.

Tip twee is: toets je idee eerst. Misschien ben jij wel helemaal gepassioneerd over iets, maar het kan best wel zijn dat andere mensen zoiets hebben van ‘ik vind het niet zo spannend’ en ‘ik weet het nog niet zo’. Als je merkt dat jouw idee heel erg aanslaat en dat mensen zoiets hebben van ‘Wauw, wanneer komt het boek er?’, weet je dat je iets goeds te pakken hebt. Dat is bij mij een beetje per ongeluk zo gelopen, maar ik vond het wel heel waardevol, dus dat zou ik de volgende keer zeker weer doen. Bovendien heb je dan ook alweer ambassadeurs te pakken; mensen die er alvast in geloven. Ook in het proces naar de lancering en tijdens het schrijven heb je ambassadeurs nodig en mensen die je helpen, die je willen steunen.

Een andere tip die ik heb, is de volgende. Het is een heel intensief proces en je hebt niet de tijd voor alles, dus je moet keuzes maken. Je moet je echt focussen en je energie besteden aan de dingen die het meest effectief zijn. Anders gaat het alle kanten op. Je kunt zoveel energie steken in van alles en nog wat. Het is heel belangrijk om te bepalen wat het meest effectief gaat zijn en om dat echt goed te doen. Breng focus aan.

Mijn laatste tip luidt als volgt. Ik vergelijk promotie maken weleens met een huis bouwen. Dat begint met een goed plan, een plan van ‘zo gaat het eruitzien’, en vervolgens is het steentje voor steentje bouwen. Je kunt niet een huis bouwen met één baksteen, daar heb je echt een heleboel stenen voor nodig. Promotie is niet een kwestie van één keer – bam! – een artikel in de Volkskrant. Dan begint het pas. Het is gewoon bouwen en doorbouwen, het is een proces. Zeker omdat de media nu zo versnipperd zijn, moet je op veel terreinen tegelijk blijven doorgaan. Ik merk in ieder geval zelf, bijvoorbeeld op social media, dat je als je één keer iets post weinig reacties krijgt. Als je dat continu blijft doen, daar een strak plan voor hebt en dat op gezette tijden doet, word je op een gegeven moment steeds vaker geretweet en krijg je steeds meer volgers. Dan begint het te leven. Het is als een huis bouwen: steentje voor steentje.”