Wat was voor u de drijfveer om dit boek te gaan schrijven?

Vanuit een gevoel van eenzaamheid en onbegrip ben ik gaan schrijven. Ik heb een boodschap met mijn verhaal. Ik wil begrip kweken voor mensen met een hersenletsel en hun naasten. Ons verhaal is uit het leven gegrepen en aangezien ik geen boek kon vinden met een gelijksoortige situatie (vrouw van een jonge vader met een hersenletsel), ben ik zelf gaan schrijven.

Zeker ook door de bezuinigingen die je om de oren vliegen in zorgland vond ik dat ik mijn verhaal moest doen. En dan met name niet uitleggen, maar de lezer laten meebeleven. Dat raakt de mens, mijn omgeving, de hulpverlener en de beleidsmaker. Dan heeft het ook effect.

Wanneer is het boek uitgekomen en hoelang heeft u eraan gewerkt?

Medio november 2013 is ‘Op zijn 35e met pensioen’ uitgekomen. Ik heb het boek in een jaar tijd geschreven, op alle momenten dat onze jongste dochter sliep en de twee andere kinderen op school zaten. Een mooi, intens proces waarbij mijn man en ik ons levensverhaal opnieuw samen beleefden. De woorden vlogen eruit!

Wat is voor u de essentie van schrijven?

Schrijven is mijn creatieve uitlaatklep, waarmee ik me meer verbonden voel met mijzelf en mijn omgeving. Het is mijn betere manier van het vertellen van mijn verhaal. In alle rust kan ik het toevertrouwen aan het papier en in alle rust kunnen anderen het lezen. Mijn emoties komen dan los en daardoor komt het beter over, dichter bij mezelf. In het echte leven neem ik te weinig tijd om mijn gevoelens te delen. Dat kan ook bijna niet, met de zorgen voor drie kinderen en een man met een hersenletsel.

Wat kan het schrijversvak moeilijk maken?

Als je teveel moet afwijken van je eigen teksten, omdat er bijvoorbeeld commerciële belangen zijn. De mooiste verhalen zijn de verhalen die echt zijn, of echt lijken op zijn minst. Ik heb vanuit mijn hart geschreven. Het heeft heel veel losgemaakt en ik heb het kunnen delen met testlezers (eerst dierbaren en later onbekenden). Als ik door een partij met andere belangen mijn teksten moet manipuleren, verlies ik mijn verhaal. Die onafhankelijkheid, eigenlijk het behouden van het auteursrecht is voor mij heel belangrijk.

Een eigen boek uitgeven, hoe heeft u dat beleefd?

Ik heb mijn manuscript naar tien uitgeverijen gestuurd en had na een half jaar de meeste reacties binnen. Drie maal kreeg ik te horen dat ze het commercieel niet aandurfden. De rest reageerde niet of wees het gewoon af. Erg teleurstellend als je je meest dierbare project prijs geeft.

Opeens had ik een uitgever die het wel aandurfde. Heel blij, maar ook heel kritisch was ik. Ik wilde enthousiast aan de slag met het uitgeven, maar hij had er andere ideeën over. Het is toch ‘mijn kindje’ die we samen in de markt willen zetten. Dan is het van groot belang dat het klikt en dat je de meerwaarde ziet in elkaar. Met de contractonderhandelingen kwamen we er niet uit. Achteraf gezien heb ik hem nodig gehad om het lef te krijgen, zelf uit te gaan geven. Daar ben ik nu nog heel content mee. Zeker door het vertrouwen dat ik bij Pumbo kreeg.

Alle puntjes die je nog op de ‘i’ moet zetten en waar je denkt een uitgever voor nodig te hebben, kun je zelf zetten. Met de tools die Pumbo je biedt en het geduld, zorgvuldigheid en de snelheid waarmee je geholpen wordt, ben je na een aantal weken een stuk wijzer. En is je manuscript klaar om te verzenden, in boekvorm. Helemaal naar mijn eigen zin.

Wanneer bent u begonnen met de promotie?

Op het moment dat de uitgever die bereid was mijn boek uit te gaan geven, mij een gegarandeerde afname verzocht. Toen ben ik organisaties in de zorg gaan benaderen om te vragen of ze interesse hadden in mijn boek. Na een aantal weken had ik een zestal enthousiaste partijen bereidwillig gevonden. Toen vroeg ik mij direct af waar ik een uitgever voor nodig had, terwijl ik de promotie zelf aan het doen was. Je kunt als auteur toch echt het beste zelf je boek promoten. Ik geloof in mijn verhaal, in mijn boodschap. Een uitgever heeft meer een zakelijk belang en vrijwel geen emotioneel belang. Mijn inzicht blijkt juist te zijn: al kort na de lancering van mijn boek heb ik al enkele honderden exemplaren verkocht!

Had u een PR strategie?

Nee, niet echt. Toen ik eenmaal de knoop had doorgehakt dat ik zelf mijn boek ging uitgeven, ging ik aan de slag. Met het manuscript en met de vormgeving. Foto’s maken voor de kaft, de flaptekst schrijven, het voorwoord van Rob Trip (ambassadeur Hersenstichting/ NOS nieuwslezer), een nawoord en dankwoord. Ik had even geen tijd voor de PR. Wel heb ik veel gesproken met mensen die in het vakgebied zitten om er wijzer van te worden. Zo ben ik de mogelijkheden van social media gaan verkennen, ben ik op zoek gegaan naar sleutelfiguren in de zorg via wie ik mijn verhaal wil delen en probeer ik interviews te regelen om mijn boek te promoten. Een heel leuk en leerzaam proces, waarmee je iets aan het opbouwen bent.

Wat heeft u qua promotie gedaan na de lancering van uw boek?

Ik heb met name gebruik gemaakt van social media bij de lancering van mijn boek. Ik heb overwogen een eerste boekpresentatie te organiseren, maar vond het bij nader inzien niet gepast dit met een feestje te vieren. Het onderwerp van mijn boek, de impact van een hersenletsel, laat dat niet toe. Dit vind ik overigens wel een nadeel van het zelf uitgeven. Je moet jezelf op de voorgrond zetten om je boek te kunnen promoten. Het is alsof je je eigen recensies schrijft. Dat moet een ander voor je doen. Dat vind ik nog lastig.

Wat adviseert u auteurs in spe op het gebied van schrijven en promotie?

Er is een hoop informatie te vinden op internet over hoe je moet schrijven, vormgeven en uitgeven. Het is zonde deze wijsheid te laten liggen. Bereid je goed voor en maak je keuzes uiteindelijk vanuit je gevoel. Omdat het je ‘eigen kindje’ betreft, weet je uiteindelijk zelf het beste welke richting je het op wilt laten gaan. Blijf tijdens het schrijven vooral dicht bij jezelf. Als je in een flow aan het schrijven bent, zit je goed. Als het een dag niet lukt, laat het dan vooral liggen. Dan ben je er met je hoofd en je hart niet bij. Laat je omgeving meelezen, als je daar aan toe bent. Je krijgt vaak verassende inzichten over je schrijfstijl of je eigen verhaal. Het heeft mij gemotiveerd en gestimuleerd. Schrijven is een eenzame bezigheid, maar het proces is juist verbindend.

Meer weten?

Meer informatie over het boek ‘Op zijn 35e met pensioen’ vindt u op: https://www.boekenbestellen.nl/boek/op-zijn-35e-met-pensioen/20557